W zależności od konkretnego zastosowania wrzutnik może być wyposażony w jeden z interfejsów / protokołów komunikacyjnych:
- równoległy: każdy z kanałów wyprowadzony jest na osobny pin, w momencie akceptacji monety wystawiany jest impuls o ustalonym czasie trwania (model użyty w pracy),
- równoległy binarny: j.w. z tą różnicą, że danemu kanałowi przypisana jest kombinacja przedstawiona w kodzie binarnym,
- szeregowy wieloimpulsowy: danemu kanałowi przypisana jest określona ilość impulsów wyjściowych,
- szeregowy z modulacją trwania impulsu: poszczególnym kanałom przypisane są pojedyncze impulsy o różnej długości trwania,
- cyfrowy: najczęściej używany jest protokół komunikacyjny CCTalk w standardzie RS232, umożliwiający dodatkowo programowanie i diagnostykę akceptora.
Niezależnie od interfejsu komunikacyjnego niemal każdy z wrzutników dodatkowo może pracować w trybach [14]:
- sumujący o dwóch cenach,
- sumujący z jedną ceną sprzedaży,
- sumujący emitujący impulsy kredytu,
- sumujący czasowy,
- sumujący wskazujący upływ czasu kredytu (na żądanie),
- sumujący emitujący na żądanie impuls kredytu,
- sumujący do sprzedaży powielonej.
Tak szeroka paleta sposobu komunikacji z wrzutnikami spowodowana jest specyficznymi zastosowaniami niektórych rozwiązań. Pewne gałęzie przemysłu wypracowały przez wiele lat charakterystyczny dla nich sposób współpracy własnego urządzenia z wrzutnikiem. Stąd producenci urządzeń inkasenckich oferują szeroki wachlarz interfejsów, umożliwiający użycie wrzutnika w różnych rodzajach automatów.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.